ul. Piaskowa 6- Nathalie von Phister - Wirtualne życie w wirtualnym mieście na wirtualnej wyspie

Isabel poczuła się 'ponad', ale niczym się nie zdradziła. Powoli sączyła wino.
- Kiedy zaczęłam studia, to też miałam problem z takim uznającym zasadę maszynki do robienia dzieci. Ale na szczęście nie zdał pierwszego roku i przestał się do mnie odzywać.

- Bardzo owocujący romans - zaśmiała się. - Ja tyle razy zmieniałam otoczenie, dom, znajomych, a nigdy nie nauczyłam się przyrządzać nawet normalnego obiadu.. A moje towarzystwo nie było z kolei skłonne, żeby w ogóle myśleć o życiu poważnie. Raczej typ rozrywkowy. Nikt nie myślał o zakładniu rodziny.

- Ja w wieku 15 lat umiałam przypalić wodę, której ponoć przypalić się nie da. A teraz chyba umiem coś upichcić.

- Hmm... Jak się postaram to wszystko potrafię zepsuć. W każdym razie jeśli kiedykolwiek będziecie chcieli coś zjeść, a to coś będzie w moim wykonaniu - odradzam. Chyba, że jak nauczę się wreszcie gotować - zaśmiała się.

- Wszyscy na wstępie w książkach kucharskich mówią, że to bóg wie jaka sztuka i że trzeba w to wkładać masę serca.. ot, sratytaty moim zdaniem. Trzeba umiejętnie gospodarować nawet pomidorem, mlekiem, wodą, kawałkiem sera i warzywami z kawałkiem mięsa bo może z tego wyjść całkiem niezłe gazpacho.

William zwrócił się do Sharon:
- U mnie było podobnie, tyle, że była jeszcze druga połowa chcąca założyć rodzinę. Spóźniłem się i wszystkie fajne dziewczyny nie były już w moim zasięgu.

- Ja się właśnie zawsze brałam za czytanie wstępów i bardzo skutecznie mnie one zniechęcały...bo nie wyobrażam sobie siebie, "wkladającej całe serce" w krojenie pomidora a w związku z tym płakaniem nad nim bo "pewnie go to boli". - mruknęła Nathalie dolewając sobie wina.

- Hahaha! Nigdy nie czytałam książki kucharskiej. Wszystko robię na oko. Pewnie dlatego, że jak byłam młodsza pomagałam mamie w kuchni i trochę się nauczyłam.

- Moja siostra czytywała nawet książkę telefoniczną - a śmiechu było przy tym coniemiara. Czytała mi zawsze co lepsze nazwiska... hm, różne były.

- Hm. Ja potrafię zrobić jajecznicę i omplet, i zupę z proszku. Nigdy jeszcze jedzenie nie stanęło mi w płomieniach, więc chyba jest nieźle.

- A ja wystarczy, że podpalę gaz pod omletem to w ciągu dziesięciu minut mam na patelni brykiet do rozpalania grilla - zachichotała Nath.

- Nie wierzę, że twój poziom gotowania jest taki niski! - zaśmiała się Is. - To kto zrobił to wszystko? Wykorzystałaś tanią siłę roboczą chirurga-kucharza, czy może jednak sama też coś zrobiłaś? - zachichotała dziewczyna.

- Ja? Ee, kurczaka smażyłam, tak kurczaka! I jeszcze wino umiem włożyć do lodówki. I makaron ryżowy też ugotowałam. Swoją drogą dziwny jest. Jak papierowy.

- Oj, bez przesady. Widzisz, to jednak chyba umiesz coś stworzyć - uśmiechnęła się Isa.

- Ojej! Ciasta! - krzyknął Michael. Przyniósł roladę czekoladowo-adwokatową i szarlotkę. - Krójcie, jedzcie!